Birikimi dönüştürmek, dönüştürdüğünü sürekli geliştirmektir aslolan. Türkiye devrimci hareketi bunu ne kadar yerine getirebiliyor? Yapıp ettiklerimizle yapamadıklarımızı her karşılaştırdığımızda, yeniden başa sarmanın rahatsız edici boyutlarını kabullenme hali –tüm itirazlarımıza rağmen geçerliliğini korurken hem de– hâlâ aşmamız gereken meseleleri aşamamışlığımız aslında…
Ne zaman bir toplumsal direniş, hareketlilik gelişse; geride bıraktığımız bütün eleştiriler unutulur, yeni duruma dahil olunur. Kaçınılmazdır da bu. Ancak ardında bıraktığını iddia ettiğin şeyleri tekrarlama alışkanlığı, kolaycılığı sürece müdahilliğin bir sonucu gibi sunulsa da realite, hem direnişin yönü ve…
Kıvılcımdan yangına: Kendiliğindenliğin sınırları Bir isyanı, bir direnişi omuzlayan o kadar çok şey vardır ki; çoğu zaman ardımızda bıraktıklarımızı hatırlamayız bile. Takvime bağladıklarımız hariç tabii… Bu acı gerçeği alışkanlıklarımıza yorup, bildiğimizi olduğu gibi okumaya devam ederiz. Ne yazık ki bu anlayış bugün de…
Yazının başlığının uzun olması birbirini tamamlaması nedeniyle. Herhangi bir kıyasa ve karşılaştırmaya gerek duymaksızın bilinen bu gerçeği, bir kez daha tescilleyen ise 19 Mart isyanın ta kendisidir. Böylece sonda söyleyeceğimizi baştan söylemiş bulunuyoruz. Can alıcı, can yakıcı bir evreye doğru…
(Sitemiz bir süredir kapalı olduğu için yazarımız Murat Bal’ın yazısını yayımlayamamıştık. Yazarımızdan ve okurlarımızdan özür diliyor ve hoşgörüsne sığınarak yayımlıyoruz. Komün Yayın Kurulu) Şimdi yeni bir eşiğin önündeyiz. Bu eşik, geçmişte yaşananların toplamı ve aynı zamanda nihai hesaplaşmanın bir sonucu.…
“Dünyanın dogmatik bir öngörüsünde bulunmuyoruz, fakat yeni dünyayı eski dünyanın eleştirisi yoluyla bulmak istiyoruz” – K. Marx Bu cümlelerin üzerinden yıllar gelip geçmiş, salt geçen zamanın kendisi değil de bugünümüz ve yarınımıza dair devrimci eleştirinin güncelliği ile geleceği arasında sahici…
